Í leitan eftir Pizza

Tað var eitt myrkt kvøld í gøtunum mitt í Keypmannahavn. Mjørkin lá tjúkkur. Búkurin var enn ikki farin at knurra, men eta skuldu vit. Og vit vóru tvør! Drama is over, men inntil í gjárkvøldi hevði eg aldrin trúð, at tað var so ringt at finna eitt decent pizzaria í kbh.

Kl.16.45 var eg komin inn í býin, where company was waiting (ja, Sissal, tú ert referred to as company.) Ætlanin var at fara framvið Decor í hvussu er, tí har var ein grønur vestur í rugskinn, sum græt eftir mær, men ikki var í handlinum meira, tá vit komu framm. Damn, men the window shopping comtinues líka til eina løtu aftaná síðsti handilin stongdi. Eg haldi maðurin, sum var til arbeiðis var eitt sindur skuffaður av, at vit onki keyptu frá honum.

Í hvussu er var klokkan farin av 18.00, og vit máttu hava okkurt at eta, so vit gingu víðari til Pilestræde, men lupu eina gøtu um av óvart, tí har var vegarbeiði, sum sá eitt sindur buldrasligt út. Aftaná longri tíð enn ætla vóru vit í Pilestræde og har var tað, in the middle of the street there shined a shiny raw food restaurant, 42 Raw. Meeeeeeeeeeeeeeen vit broyttu meining og byrjaðu at tosa um pizza,s erliga aftaná, at tað einasta beinleiðis mettandi í skránni, sum eg ikki kann gera nógv bíligari sjálvur, var ein raw lasagne (nei, tað er uttan kjøt og ja, hon mettar) sum kostaði 118 fyri eina hálva.

Leiðin gekk víðari og ikki vistu vit, at klokkan skuldi blíva 20.00, áðrenn vit funnu nakað at eta. Á vegnum funnu vit sushi við rímiligum prísi, men for fáum bitum til onga desert at hava, eina anmerikanska restaurant við víni á borðinum (amerikanarar og vín?!? Tað er sum ein dani í einari fjallgongu. Just wrong!), tvey tóm pizzaria, sum sóu í so skitlig út, eitt stongt etika og endaðu enntá í bakgarðinum hjá einari italienskari restaurant ... vit gingu skeivan veg, men vit funnu røttu síðuna .. eventually! Men tá vit funnu tí røttu hurðina settu vit okkum við eitt borð fyri tvey og hugdu eftir matskránni. Knapliga hoyri eg eitt "mhm..," sum ljóðaði eitt sindur skuffa. Eg hugsaði tað sama, vit hugdu upp og vóru einig, vit mugu reisa okkum og fara. Spurningurin stendir enn; "Hvussu kann mann hava eina pizza menu uttan at hava nakra pizza við nøkrum kjøti?!? Parmaskinka telir ikki, tí tað er eitt sindur nasty og konservera til mánan og aftur." The search continues.

Eftir áðurnevndu skuffilsini endaðu vit á strøgnum, har tað sum kunnugt ongar góðar matstovur eru, tí har altíð eru so nógv fólk um dagin, at tey ikki hava tíð at gera sær ómak. Um kvøldið eru tey so móð eftir ein haðran arbeiðisdag, at tey ikki orka at gera sær ómak og allarhelst hava tey aldrin hoyrt um service. Av tí sama var eg skeptiskur og staðfesti at McDonalds ikki hevur uppiborið mínar pengar og Mama Rosa ikki hevur serliga góðar pizza'ir (ella, sum summir føroyingar siga, pitsur,) og kostar sum um mann hevði bílagt eina fínari máltíð. Knapliga hildu vit, at nú vendi okkara eydnu, vit fylgdu pílunum á einum skilti, hjá hasum monnunum, sum standa dagin langan og reklamera fyri ymiskar matstovur, stakkaladýrini. Men vit funnu so eina marokkanska restaurant, eina turkiska buffet, Jensens Bøfhus og Pasta Basta. Trupulleikin var: Marokko og Turkaland var for eksperimenterandi í tí løtuni, Jensens Bøfhus (har eg enn ikki havi etið) var stongt og Pasta Basta hevði onga pizza. Men nú var ikki langt eftir á mál. Vit skuldu líka ganga framvið Burgerlicious, sum sá eitt sindur burgersgusting út og einari buffet, sum var full av deep pan pizza'um. Deep pan, seriously? Pizza er ósunt sum er, hví gera tað verri fyri onga grund? Men vit nærkaðust okkum Ráðhúsplássinum og gjørdu av, at nú fara vit inn har, sum tað stendir pizza við .. neon .. ljósum .. Men tað var faktiskt har, vit endaðu við at eta. Og har smakkaði enntá væl OG! ! Botnurin var ikki heilt hvítur, tey brúktu grahamsmjøl!

Sum um hatta ævintýri ikki var nokk, so fóru vit í biograf aftaná, har vit fyltu okkum við bomm og nú havi eg ilt í bíkinum!

Bon appetite